Overheid wil kostenbeheersing en transparantie.

Per 01-01-2017 treden de eisen van het "kwaliteitsstatuut" in werking voor onze beroepsgroep.

Zorginkoop vereist wettelijke verankering kwaliteitsstatuut GGZ, met andere woorden: als je niet voldoet aan de criteria kun je niet declareren.

Doelen:

- voor patiënten inzichtelijk te maken hoe de zorgverlener de eisen heeft ingevuld.

- voor patiënten ene betere manier om inzicht te krijgen in de aangeboden zorg.

- geeft een kader voor werkafspraken tussen professionals

- stelt financiers en toetsende instellingen in de gelegenheid om een goed beeld te krijgen van de kwaliteit van de geboden zorg.

Voor de vrijgevestigde ggz-professional is er een speciaal format voor in de maak, maar tot die tijd trachten wij op onze manier aan de eisen te voldoen.

De patiënt gaat 5 fasen door:

1 voortraject

2 aanmelding / intake

3 diagnostiek

4 behandeling

5 afsluiting en nazorg

 * Regiebehandelaar

- Academische opleiding of gelijkwaardig

- BIG registratie

- relevante werkervaring

- deelname aan intervisie

 * Gepast gebruik

- zorgverlener moet bevoegd en bekwaam zijn en handelen volgens beroepsrichtlijnen

- "matched care" principes

- deelname aan ROM meting

- afsluiting behandeling wanneer er geen "gezondheidswinst" meer te behalen valt.

 * Verantwoording, toetsing, controle

- patiënt kiest zelf de regiebehandelaar

- regiebehandelaar is persoonlijk verantwoordelijk voor de zorg.

- de vrijgevestigde praktijk bestaat uit BIG-geregistreeerde behandelaars in een niet-hiërarchische verhouding.

- De vrijgevestigde praktijk is niet verbonden aan een instelling.

- De vrijgevestigde praktijk bestaat uit eigenaar-praktijkhouders.

- de regiebehandelaar bezit een AGB-code 94 of 30.

Wij zorgen ervoor dat wij voldoen aan de gestelde criteria en laten dat door collega's toetsen middels intervisie en visitatie.

Verdere informatie:

Klik hier

1. De cliënt/patiënt kiest zelf zijn regiebehandelaar, die dus ook behandelt.
2. De regiebehandelaar is persoonlijk zorginhoudelijk verantwoordelijk, levert de zorg zelfstandig, tenzij er sprake is van een opleidingssituatie (een opleiding wordt niet beschouwd als medebehandelaar) of waarneming.
3. De vrijgevestigde praktijk bestaat uit zich niet hiërarchisch tot elkaar verhoudende in de Wet BIG-geregistreerde regiebehandelaren.
4. De vrijgevestigde praktijk is zelfstandig en is niet verbonden aan een instelling; er is geen sprake van juridische en/of financiële afhankelijkheid van een andere rechtspersoon.
5. De vrijgevestigde praktijk bestaat uit eigenaar-praktijkhouders i.c. iedereen werkt voor eigen rekening/risico.
6. De regiebehandelaar en/of vrijgevestigde praktijk is in het bezit van een AGB-code categorie 94 of 03.

De wet opent met:

"(...) dat het wenselijk is regels te stellen inzake de ontwikkeling en ordening van markten op het gebied van de gezondheidszorg en het toezicht daarop, mede met het oog op een doelmatig en doeltreffend stelsel van de zorg en de beheersing van de kostenontwikkeling van de zorg, en dat het tevens wenselijk is in verband met de informatieachterstand van de consument en het machtsverschil tussen partijen in de zorg, de positie van de consument te beschermen en te bevorderen";

Er staan dus 2 belangrijke uitgangspunten vermeld:

1) Kostenbeheersing.
2) Werken vanuit consumenten perspectief.

Vervolgens wordt gedefinieerd waar de wet betrekking op heeft en wat men verstaat onder de begrippen waaronder: "zorg", "zorgaanbieder", "zorgverzekeraar", "ziektekostenverzekeraar", "verzekerde", "verzekeringsplichtige", "consument" (=verzekeringsplichtige, verzekerde of patiënt), "prestatie" (= de levering van zorg door een zorgaanbieder), "tarief"(=prijs voor een prestatie), "de Nederlandse Zorgautoriteit", "het Zorginstituut Nederland".

Voor de goede orde merken wij op dat het begrip "Instelling" in deze wet niet wordt gedefinieerd.

Er wordt vervolgens in hoofdstuk 3 vrij gedetailleerd ingegaan op de plichten en bevoegdheden van de zorgautoriteit.

Hoofdstuk 4 gaat over de Marktontwikkeling en -ordening.
De zorgautoriteit onderzoekt, met inachtneming van artikel 65 de concurrentieverhoudingen en het marktgedrag op het gebied van de zorg.

De Geestelijke Gezondheidszorg valt dus onder de Wet marktordening gezondheidszorg.

In dat kader moet de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport fors bezuinigen.

Als er niet ingegrepen wordt, dreigt de gezondheidszorg onbetaalbaar te worden, volgens de minister.

Minimaal 20% (1/5e) van de problematiek die momenteel in de tweedelijns GGZ(gespecialiseerde GGZ) behandeld wordt, werd vanaf 2014 in de eerste lijn behandeld. Zie ook: Bestuurlijk akkoord GGZ.

De gedachte hierachter is dat 1e lijnswerk (basis GGZ) goedkoper zou zijn en dat is maar zeer de vraag, deze stelling is naar onze mening onvoldoende onderbouwd met onderzoeksgegevens.

Door kleinschaligheid en efficiënte praktijkvoering houden wij de overheadkosten laag.

afb: NZa

Uit eerder genoend bestuurlijk akkoord komt het opstellen van kwaliteitsstandaarden voort.

Doel is hierbij transparantie naar de consument (= verzekerde= zorgvrager= patiënt) van groot belang.

Kwaliteitsstandaarden worden vanuit het perspectief van de patiënt ingericht waarbij veiligheid, passende zorg en doelmatigheid een belangrijke rol spelen.

In de wet is vastgelegd dat (vertegenwoordigende organisaties van) patiënten, zorgaanbieders en zorgverzekeraars bij de ontwikkeling van kwaliteitsstandaarden en meetinstrumenten betrokken moeten zijn.

Wij proberen daar vanuit de LVVP een bijdrage aan te leveren middels deelname aan werkgroepen.

afb: netwerkggzregionw-vl

In het kader van het bestuurlijk akkoord wordt vanuit de zorgverzekeraars veel nadruk gelegd op multidisciplinaire aanpak die uitsluitend zou kunnen worden geleverd door een instelling.

Overigens wordt vooralsnog nergens expliciet gesteld dat zorg uitsluitend door instellingen kan worden geleverd.

Een "instelling" wordt dan, vrij vertaald,  gedefinieerd als "een pand waarin meerdere zorgaanbieders van verschillende discipline gehuisvest zijn".

Dit uitgangspunt is echter niet vanuit het perspectief van de patiënt geformuleerd, zoals in het bestuurlijk akkoord wordt gesteld, maar vanuit de minister en de zorgverzekeraars, waarbij economische motieven en beheersbaarheid voorop staan.

In Nederland bestaan 20% (1/5e) van de kosten bij instellingen uit overhead: grote gebouwen, salarissen voor managers etcetera.

Dat blijkt uit een studie naar ziekenhuiskosten in acht landen die eind vorig jaar werd gepubliceerd:

"A Comparison of Hospital Administrative Costs in Eight Nations", door David Himmelstein et al.
Nederlandse bewerking: follow the money.

In het kader van kostenbeheersing is het opmerkelijk dat diezelfde minister Schippers dit voorjaar een wetsvoorstel door de Tweede Kamer heeft geloodst waardoor bestuurders van zorginstellingen mee kunnen gaan doen aan de bonuscultuur zoals gebruikelijk bij o.a. banken en woningbouwverenigingen.

De geldstroom verplaatst zich van de zorgverleners, naar zorgbestuurders.
Met andere woorden: mensen met een psychische aandoening krijgen tijdens de behandeling te maken met een lager opgeleide zorgverlener, maar de behandeling kost evenveel.

De zorgvraag blijkt uiterst moeilijk van bovenaf te besturen want mensen hebben gewoon behoefte aan een goede gezondheidszorg en kwaliteit kost geld.

Diezelfde mensen zijn uiteindelijk diegenen die met de verkiezingen hun stem uitbrengen.

Zorgpad: Een zorgpad/klinisch pad is een complexe interventie om de gemeenschappelijke besluitvorming en organisatie van zorgprocessen te verwezenlijken voor een specifiekegroep van patiënten gedurende een gedefineerd tijdskader.
In essentie betreft het zorgpad het beslismodel dat gehanteerd wordt om de routing van patiënten door het proces te standaardiseren.

De inhoud van de behandeling wordt beschreven in een zorgprogramma, welke opgebouwd kan zijn uit diverse zorgmodules.

Met de modules wordt een zorgprogramma samengesteld, waardoor er een op evidentie gebaseerde behandelaanpak beschikbaar komt voor een bepaalde groep patiënten.

Een zorgprogramma is dan ook gedefinieerd als ‘een weergave van een systematische aanpak van de behandeling en de zorg voor een specifieke patiëntengroep met als doel het leren omgaan met de ziekte, voorkoming  of uitstel van complicaties en/of van verergering van ziekte met behoud van optimale kwaliteit van leven’